W okresie porozbiorowym Gawłów, tak jak i cała Bocheńszczyzna, był w rękach austriackich. W latach 1785–1790 nastąpił masowy napływ kolonistów, którzy wznieśli świątynię. Po II wojnie światowej ludność pochodzenia niemieckiego opuściła Gawłów. A miejscowym udało się zdobyć zgodę na przemienienie kościoła protestanckiego na kościół rzymskokatolicki. I tak powstał kościół świętego Andrzeja Boboli w Gawłowie. Poświęcono go 14 października 1945 roku.

Jest to niewielkich rozmiarów świątynia drewniana, jednonawowe wnętrze kryte jest stropem płaskim. Barokowe wyposażenie powstało w prowincjonalnych warsztatach snycerskich. Ołtarze pochodzą z XIX wieku. W głównym ołtarzu widnieje XX-wieczny wizerunek patrona świątyni, a w bocznym obraz Serca Jezusowego z XX wieku i rzeźby czterech Ewangelistów z przełomu XVIII i XIX wieku, w typie ludowego baroku. Chrzcielnica w kościele świętego Andrzeja Boboli pochodzi z początku XIX wieku. Wieża, od frontowej strony świątyni, ma konstrukcję słupową, składa się z dwóch kondygnacji.

Zabytkowy kościół w Gawłowie wielokrotnie odnawiano.

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.