W XIV wieku dobrami zbydniowskimi władali rycerze z rodu Zbigniewskich. Z biegiem lat dwór kilkakrotnie zmieniał właścicieli. Pod koniec XVI wieku zarządzały nim rody Wieruskich i Gabońskich. Dwór zniszczony został w czasie rabacji chłopskiej w 1846 roku, ale szczęśliwie budynek odbudowano. W 1855 roku posiadłość należała do rodziny Gąsiorowskich, później do Marii Popielowej, następnie do 1980 roku do rodziny Sadowskich. Pod koniec XX wieku poddano go renowacji. Dziś jest własnością prywatną państwa Laskowskich, którzy prowadza intensywne prace remontowe i konserwatorskie, niestety dworu nie można go zwiedzać.

Przepiękny drewniany, klasycystyczny dwór w kształcie prostokąta pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku. Budynek jest parterowy, dwutraktowy z czterokolumnowym portykiem o trójkątnym naczółku od frontu, kryty dwuspadowym dachem.

Dwór otoczony jest pięknym parkiem ze starodrzewem i aleją grabową, od frontu porośnięty jest krzewami i połaciami kwiatów. W parku urządzony został także ogród skalny. Na uwagę zasługują pomnikowe drzewa: modrzewie, lipy i dęby.