Dla narciarzy i snowboardzistów największe znaczenie ma jednak to, co „wyrosło” na jej wschodnim stoku – a więc czteroosobowe krzesełko i dwa wyciągi talerzykowe, w tym jeden malowniczo „wygięty” niczym bumerang. Choć „wyspa” jest niezbyt wyniosła (805 m n.p.m.), to jej zbocza do najłagodniejszych nie należą. Trasy są więc mocno zróżnicowane, a to szczególnie cieszy tych wszystkich, którzy doskonale czują się już na nartach. Najdłuższa nartostrada ma ponad 2000 metrów i parę wariantów. Są na niej fragmenty łatwe (niebieskie) i wymagające większego doświadczenia (czerwone). Jeśli ktoś czuje się na siłach, to w dolnej części stoku zawsze może skręcić na „czarny” odcinek. Najłatwiejsze trasy znajdują się w pobliżu górnej stacji, a obsługiwane są przez ponad dwustumetrowe wyciągi talerzykowe. To tutaj swoje królestwo mają wszyscy, którzy dopiero uczą się jeździć na nartach. Stok jest oświetlony, ratrakowany i może być sztucznie dośnieżany. Jest wypożyczalnia, serwis i szkółka narciarska, a także restauracja, bar, gazdówka na Górze Kamionna oraz hotel Trawers.