Pierwsze wzmianki o obwarzanku sięgają 1394 roku. Jego nazwa pochodzi od najważniejszego kroku w jego wykonaniu, czyli obwarzeniu. Oznacza to zanurzenie wypieku we wrzącej wodzie przed włożeniem do pieca. Dzięki temu osiągnął doskonały smak, który daje mu należne miejsce w kulinarnej historii Krakowa. Piekarze, którzy na mocy przywileju, mogli go sprzedawać, należeli do elity miasta. Nic dziwnego, wszak był on ulubioną przekąską królowej Jadwigi i ratunkiem rycerzy, którzy posilali się nim przed bitwą pod Grunwaldem. Legendy mówią, że król Władysław Jagiełło nakazał, by w miejsce batalii z Krzyżakami wyruszyło 16 wozów z obwarzankami.

Obwarzanek wydaje się być prosty do zrobienia, gdyż oprócz mąki, osolonej wody i drożdży, potrzebuje tylko miłości i odpowiedniego skręcenia w pukle. Potem już tylko posypanie sezamem, czarnuszką, bądź solą. 

W 2010 roku obwarzanek został wpisany do Rejestru Chronionych Oznaczeń Geograficznych.  Oznacza to, że może być on wytwarzany tylko regionalnie w Krakowie oraz powiecie krakowskim i wielickim, a także ma określony kształt, wagę i proces wytwarzania. Jak odróżnić obwarzanka od „podróby”? Otóż, od spodu obwarzanek powinien mieć podłużne ślady od wypiekania na ruszcie.

O tajemnicach piekarskich i sposobach wypiekania obwarzanka można dowiedzieć się w Żywym Muzeum Obwarzanka. Wizyta w tym miejscu to godzinne warsztaty (dostępne także w języku angielskim), z częścią edukacyjną oraz praktyczną, po której każdy uczestnik wyjdzie z własnoręcznie zrobionym obwarzankiem. Warto wcześniej sprawdzić kalendarz pokazów i zarezerwować czas warsztatowy dla siebie.