Najstarsze źródła historyczne piszą o wsi i parafii Racławice już w 1325 roku. Źródła historyczne milczą na temat pierwotnego kościoła. Nie wiadomo kto był jego fundatorem, ani też co się z nim stało. Nie zachowały się też dokumenty mówiące o fundatorze obecnej świątyni, zbudowanej, jak podają dawne przekazy, w 1511 roku. Kościół w Racławicach pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny należy do grupy późnogotyckich świątyń drewnianych. Od wschodu znajduje się trójbocznie zamknięte prezbiterium, a od strony zachodniej nawa, którą poprzedza nieco później dobudowana wieża. Przy prezbiterium, od północy znajduje się zakrystia, zaś od strony południowej kruchta (babiniec) pochodząca z połowy XIX wieku. Ważnym elementem wzbogacającym bryłę kościoła były tak zwane soboty, które zlikwidowano podczas remontu świątyni w II połowie XIX wieku. Soboty były przeznaczone przede wszystkim do ochrony podwalin kościoła, ale też służyły jako miejsce schronienia dla wiernych oczekujących na nabożeństwo. Polichromia wnętrza kościoła jest datowana na początek XVII wieku. Malowidła ścian w nawie przedstawiają sceny z życia i męki Pańskiej, zaś w prezbiterium obrazy Maryjne i postacie świętych. W kościele znajdują się cztery ołtarze. Główny ołtarz, poświęcony Patronce kościoła, powstał w II połowie XVIII wieku. W ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, który w przeszłości był otoczony kultem i czcią miejscowej ludności. Pozostałe trzy ołtarze boczne powstały w latach 1700 -1703. Są to ołtarze: w. Andrzeja po stronie lewej i św. Piotra po prawej. Trzecim jest ołtarz Ukrzyżowania, umieszczony przy ścianie północnej. Ołtarz został ufundowany dla Bractwa Ubogich Chrystusa Pana, które powstało w parafii w 1609 roku. Członkowie tego Bractwa zajmowali się chorymi, którzy przebywali w przytułku ubogich. Przy kościele stoi metalowa dzwonnica wykonana w 1966 roku, później obita deskami. Są na niej zawieszone trzy dzwony, z których najstarszy pochodzi z 1632 roku. Podczas I wojny światowej parafianie ukryli dzwony prze rekwizycją, za co spotkały ich represje ze strony żandarmerii austriackiej. W czasie II wojny światowej również ukryli jeden dzwon, największy.