Franciszek Ćwiżewicz i skupieni wokół niego górale bukowiańscy zgodnie uznali, że dla rozwoju wsi konieczne jest wybudowanie placówki kulturalno-oświatowej. Jak na ówczesne czasy i warunki podjęcie budowy Domu Ludowego było wielkim przedsięwzięciem, jego realizacja wiązała się z ogromnym trudem i wysiłkiem. W kronice Domu Ludowego są zapisy świadczące o "odrabianiu" przez mieszkańców wsi udziałów członkowskich przy budowie, na przykład Franciszek Łapka woził wodę i odrobił 50 złotych. albo Andrzej Body - cieśla z Bukowiny, odrobił własnoręcznie udział 50 złotych. Prawie wszyscy mieszkańcy wsi zwozili materiały na budowę: deski, drewno i kamienie. Byli nawet tacy gospodarze, którzy całe swoje ojcowizny oddali pod zastaw hipoteczny w Banku Rolnym.

Piętrowy budynek został zbudowany w stylu podhalańskim. Posiada podmurówkę z kamienia. Postawiony jest na planie wieloboku, którego główną oś stanowi wydłużony prostokąt. Do niego dostawione są boczne skrzydła – mniejsze od frontu i większe w części tylnej. Dachy wszystkich części podbite są gontem. W szczytach widoczne są charakterystyczne zdobnicze motywy góralskie, tak zwane słonecka, na kalenicach zaś rzeźbione pazdury.

Podobnie jak 80 lat temu, tak i dziś Dom Ludowy stanowi centrum kulturalne wsi i całej bukowiańskiej gminy. Działają tu zespoły regionalne, organizowane są imprezy, na przykład „Sabałowe Bajania" czy „Góralski Karnawał”. Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej. 

Dom Ludowy w Bukowinie Tatrzańskiej został wyróżniony w konkursie Turystyczne Skarby Małopolski w 2023 roku w kategorii: "Unikatowa atrakcja turystyczna".