Świątynia jest typowym przykładem podhalańskiego budownictwa sakralnego zwanego „spiskie rokoko” z mnóstwem bogato zdobionych figur świętych i aniołków. Ściany o konstrukcji zrębowej pokryte są w całości gontem, ozdobnie wycinanym w jodełkę.

W drewnianym klimatycznym wnętrzu utrzymanym w stylu rokokowym znajduje się kilka wartych uwagi dzieł sztuki sakralnej. Jest to przede wszystkim polichromia bogata w motywy roślinne i geometryczne, pochodząca z 1813 roku, przemalowana w okresie międzywojennym przez Kazimierza Piętkę. Na ołtarzu w centralnej części znajduje się figura Matki Boskiej Różańcowej oraz rzeźby świętych Piotra i Pawła. Uwagę zwraca także barokowa bogato zdobiona ambona oraz rokokowy konfesjonał. Ciekawą rzeźbą jest również, umieszczona nad chórem, figura „jurgowskiego diabła” pokonanego przez Michała Archanioła. Jest to jeden z bardzo nielicznych wizerunków diabła w kościołach. Związana z nim legenda mówi, że kobietom i dzieciom nie wolno na niego patrzeć.

Murowana zakrystia i kaplica są efektem XX-wiecznej rozbudowy. Podłużna budowla nakryta jest gontowym dachem, a wszystkie ściany kościoła, w tym murowane, również zaopatrzono w gonty. W przeciwieństwie do opisanych wcześniej budowli, kościół ten nie posiada wieży, a wolnostojąca dzwonnica, pochodząca z XIX wieku, ma odmienny charakter od kościoła. 

Świątynia znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.