Parafię powołano w 1328 roku po lokacji wsi przez króla Władysława Łokietka w 1324 roku i oddaniu jej rycerzowi Piotrowi Kunickiemu. Pierwszy kościół wzniesiony w latach 1337–1338 wzmiankował Jan Długosz. Druga świątynia, około 1521 roku ufundowana przez właściciela wsi Mikołaja Jordana z Zakliczyna, spłonęła w 1916 roku.

Dzisiejszy kościół zbudowano na wzór poprzedniego w latach 1923–1927.To świątynia drewniana konstrukcji zrębowej, oszalowana poziomymi deskami. Składa się z nawy z kaplicą, kruchtą i przedsionkiem wieży, trójkątnie zamkniętego prezbiterium z zakrystią z dawną lożą kolatorską na piętrze. Siodłowy, blaszany dach wieńczy wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, zakończona baniastym hełmem. Kwadratową wieżę z baniastym, barokowym hełmem, podzielono na kondygnacje. Do kościoła wiodą dwa wejścia z ozdobnymi nadprożami. Nawę i prezbiterium kryje pozorne sklepienie kolebkowe, wsparte na ozdobnych ostrołukowych arkadkach.

Ściany obite boazerią współgrają z drewnianymi elementami wyposażenia, barokowymi i neobarokowymi z XX wieku. Późnobarokowy ołtarz główny z XVIII wieku z wizerunkiem świętej Katarzyny, rzeźbą Najświętszej Maryi Panny z Lourdes i obrazem Matki Bożej Dobrej Opieki, przeniesiono ze starego kościoła w Limanowej. Barokowe ołtarze boczne z lat 1926–1935 wykonał Antoni Wróbel. Poza tym są tu: neobarokowa ambona z 1926 roku, kamienna chrzcielnica z początku XX wieku, drewniane konfesjonały, dzieła Władysława Stolarza i obrazy Drogi Krzyżowej.

Świątynia znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.