Parafię w Dobrej w 1361 roku erygował biskup krakowski Bodzanta. Pierwszy kościół z XIV wieku spłonął w 1678 roku. Nową drewnianą świątynię, która przetrwała do dziś, fundacji podkomorzego koronnego Jerzego Dominika Lubomirskiego, w 1684 roku konsekrował biskup Mikołaj Oborski. Z parafią związany jest kult Matki Bożej Szkaplerznej, której wizerunek spłonął w kościele w 1678 roku. Po 1692 roku ksiądz Juraszewski ufundował nowy obraz, który w 1760 roku umieszczono w dobudowanej kaplicy, w barokowym ołtarzu. W latach 1865–1867 dobudowano kruchtę, przedłużono prezbiterium i zakrystię.

To drewniana, barokowa świątynia konstrukcji zrębowej z kwadratową wieżą słupową, trzynawowa z wielobocznie zamkniętym prezbiterium. W 1912 roku gontowy dach przykryto blachą. Wnętrze zdobi późnobarokowa polichromia figuralno-ornamentalna z 1760 roku, odnowiona przez Jana Stankiewicza w latach 1863–1865. W prezbiterium zachowała się empora oraz polichromie z XVII wieku. W rokokowym ołtarzu głównym znajduje się barokowe tabernakulum z XVIII wieku i obraz wykonany w stylu Veraicon z XVII wieku. Pozostałe wyposażenie z XVIII to barokowe ołtarze boczne z obrazem Świętej Rodziny, z obrazem Matki Bożej Różańcowej w otoczeniu św. Katarzyny ze Sjeny i św. Dominika. W zwieńczeniu umieszczony jest wizerunek św. Aleksandra. Kolejny ołtarz św. Sebastiana z obrazem na desce Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny. Główny obraz to Ukrzyżowanie, jest on zasłaniany obrazem świętego Izydora. Następny ołtarz z obrazem Ecce Homo, przysłaniany dziełem Serce Jezusa z 1944 roku. I ołtarz z obrazem Matki Bożej Szkaplerznej. Rokokowa ambona i drewniana barokowa chrzcielnica. Poza tym stacje drogi krzyżowej z 1865 roku, dzieła Jana Stankiewicza. W kaplicy umieszczono kopię obrazu Matki Bożej Szkaplerznej, w 1980 roku przeniesionego do nowego kościoła.

Kościół otacza starodrzew i kamienny mur z 1800 roku z trzema bramkami i kapliczkami stacji Drogi Krzyżowej z 1844 roku. Świątynia znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.