W XIX wieku modrzewiowy dwór należał do Lanckorońskich. Przed drugą wojną światową jego właścicielami byli Maria i Gustaw Stuberowie. W 1958 roku Maria Stuberowa ofiarowała dwór i okoliczne posiadłości Zgromadzeniu Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, które we dworze urządziły dom zakonny i kaplicę z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej i figurą Dzieciątka Jezus. Siostry służyły jako organistka, zakrystianka i katechetka oraz pracowały wśród chorych i ubogich. Do 1974 roku opiekowały się też ostatnią właścicielką dworu. Dwór był klasztorem do 2005 roku. W latach 2000–2005 wybudowano nowy dom zakonny, a dwór przeszedł w prywatne ręce i stoi nieużytkowany.

Dwór zbudowany został w stylu polskim w XVII w. z drewna modrzewiowego. Jest to parterowy budynek konstrukcji zrębowej, wzniesiony na rzucie prostokąta z szerokim frontem. Dawniej jego ściany były otynkowane i pomalowane. Prawdopodobnie miał cztery narożne alkierze, z których przetrwał jeden nakryty daszkiem namiotowym z uskokami. Później dobudowano dwa ganki, w tym obszerny ganek-werandę od frontu oraz podbudówkę. W przebudowanym wnętrzu zachowały się ślady klasycystycznej polichromii odsłonięte podczas prac malarskich.

Przed dworkiem stoi kamienna figura Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia przywieziona z Piekar Śląskich w 1962 roku. W pobliżu zachowały się częściowo przebudowane, murowane czworaki dworskie z XIX wieku. Nie zachował się park dworski.