Po II wojnie światowej i wysiedleniu Łemków władza postanowiła pod szczytem Durbaszki zbudować wzorcową bacówkę do wypasu owiec. Wprowadzany „na siłę” wzorcowy system hodowli owiec (infrastruktura wypasu i zagospodarowania produktów) nie sprawdził się – górale sprowadzani z Tatr razem z owcami pozostali wierni tradycyjnym metodom wypasu i produkcji serów stawiając na halach tradycyjne pasterskie szałasy, a wzorcowe bacówki niszczały. Tą Pod Durbaszką w końcu przejęli harcerze i stworzyli tu bazę. Dziś, po adaptacjach i rozbudowie, mieści się tutaj schronisko i punkt ratowniczy GOPR. Obecnie właścicielem obiektu jest Miasto Kraków.

Malowniczo wkomponowane w teren, wzorcowe bacówki, w tym ta Pod Durbaszką to obiekty o znakomitej architekturze i jakości, świetnie oddające wielki kunszt góralskich cieśli,

Górski Ośrodek Pod Durbaszką pewnie nie wyglądałby tak jak dziś, gdyby nie serce i pasja przedwojennego harcerza Władysława Pilińskiego „PUCKA” – legendarnego instruktora harcerskiego, który postanowił dawną bacówkę dostosować do harcerskich potrzeb. I udało się, a schronisko zyskało imię legendarnego harcmistrza. Obiekt oferuje miejsca noclegowe (pokoje 2, 3, 4 i 6 osobowe), umywalki i toalety na każdej kondygnacji, dodatkowe sanitariaty i prysznice w przyziemiu, jedzenie jak u mamy (pełne wyżywienie), miejsce na półkolonie, zjazdy, a nawet wesela. Są sale – telewizyjna, dydaktyczna, kominkowa; taras i miejsce na ognisko, boisko do koszykówki i siatkówki plażowej, plac zabaw. Widać stąd Pieniny i szczyt Radziejowej, a spod schroniska blisko jest na Wysoki Wierch. By dojść do schroniska nie trzeba mieć żelaznej kondycji. Ze Szczawnicy albo Jaworek idzie się około 45 minut. I jeszcze informacja organizacyjna: schronisko przyjmuje grupy zorganizowane szkolne, i dlatego też warto wcześniej zapytać o dostępność wolnych miejsc.