Szlachecki dworek został wybudowany w 1724 roku, a datę powstania obiektu potwierdzają cyfry odnalezione na belce stropowej. Pierwsza wzmianka o dworze pochodzi z 1756 roku, w dokumentach dotyczących podziału majątku po śmierci pierwszego właściciela budynku, Jana Romiszewskiego. W 1818 roku dwór należał do Józefa Chodorowicza (kupiony rok wcześniej na licytacji wraz z dobrami Krzykawka), natomiast własnością jego potomków był aż do 1905 roku. Po parcelacji przeszedł w ręce rodziny Gaszyńskich, a do ich spadkobierców, rodziny Boguckich, należał w latach 1945–1950. Ostatnim właścicielem dworu był Antoni Bogucki. Później obiekt został upaństwowiony, dwór przez lata był budynkiem administracyjnym gospodarstwa rolnego i spółdzielni produkcyjnej. Zaniedbany budynek uległ licznym zniszczeniom, ale w latach 1984–1989 został częściowo odremontowany. Gruntowny remont został przeprowadzony nieco później, w latach 90. XX wieku.

Początkowo dworek na planie prostokąta był częściowo podpiwniczony, drewniany o konstrukcji zrębowej i otynkowany, bez wschodniej przybudówki, kryty dachem krakowskim (bardzo popularnym w tej części Małopolski). W latach 80. XX wieku zrekonstruowano go jako murowany, otynkowany, parterowy, kryty gontem, łamanym dachem polskim. Wejście na środku elewacji frontowej poprzedza typowy ganek wsparty na czterech kolumnach, zwieńczony trójkątnym szczytem. Wnętrze składa się z czterech pomieszczeń rozdzielonych przechodnią sienią.

Dziś dworek jest siedzibą filii Centrum Kultury imienia Marii Płonowskiej i Gminnej Biblioteki w Bolesławiu, od 2005 roku jest Centrum Legendy Polskiej. Obchodzone są tutaj rocznice powstania styczniowego i Bitwy pod Krzykawką, odbywają się spotkania, zajęcia w pracowni ceramicznej i papieru czerpanego oraz wystawy na dobrze wyposażonej sali na poddaszu dworku.

W pobliżu na polanie stoi pomnik upamiętniający bitwę powstańców styczniowych z wojskiem carskim, w której 5 maja 1863 roku zginął Francesco Nullo i powstaniec Władysław Romer, stryj Eugeniusza twórcy polskiej kartografii.