Władysław Hasior urodził się w 1928 roku w Nowym Sączu, a w 1952 roku ukończył naukę w zakopiańskim Państwowym Liceum Technik Plastycznych, gdzie uczył się pod kierunkiem wybitnego nauczyciela i artysty, Antoniego Kenara. Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u profesora Mariana Wnuka zakończył uzyskaniem dyplomu w roku 1958, a rok później znalazł się w pracowni Ossipa Zadkine’a w Paryżu. Wcześniej związał się z zakopiańskim Państwowym Liceum Technik Plastycznych i przez wiele lat był nauczycielem kolejnych pokoleń uczniów tej szkoły. Zmarł w 1999 roku.

Hasior był światowej klasy rzeźbiarzem, malarzem i scenografem. W swoich pracach łączył surrealizm, rzeźbę abstrakcyjną z tradycyjnym rzemiosłem ludowym, wykorzystując przedmioty gotowe (ready-made) i tworząc trójwymiarowe kompozycje na zasadzie kolażu (tzw. asamblaż). Przedmioty do dzieł zbierał w swoim domu w Zakopanem.

Działalność galerii zainaugurowano w lutym 1985 roku. Znalazły w niej swoje miejsce sławne sztandary, kompozycje przestrzenne, rzeźby, których tworzywem są różnorakie materiały, zwyczajne przedmioty, często rupiecie, które w rękach artysty nabierają nowych znaczeń. Opatrzone metaforycznymi, dowcipnymi, przekornymi tytułami skłaniają do zastanowienia nad światem współczesnym i sztuką.

Galeria jest dzisiaj filią Muzeum Tatrzańskiego i powstała w dawnej leżakowni sanatorium „Warszawianka”, wybudowanej w roku 1935 według projektu Wacława Nowakowskiego. Drewniana leżakownia miała dwie kondygnacje, od południa przeszklone. Dzięki adaptacji powstały wielopoziomowe wnętrza, spełniające funkcję sal wystawowych, często sali koncertowej oraz mieszkania i pracowni artysty.