Kościół zbudowano w około 1567 roku jako świątynię filialną parafii we Frydmanie. Restaurowano go i wyposażono w pierwszej połowie XVII wieku. Na początku XX wieku wzniesiono obok kościół murowany, a drewniany zaczął popadać w ruinę. W 1924 roku rozebrano zakrystię i wieżę o pochyłych ścianach, na dole otoczoną fartuchem z nadwieszoną izbicą krytą gontem. W 1938 roku pozostałą część budowli zabezpieczono przed rozbiórką i niszczeniem. Kościół podniesiono i ustawiono na kamiennej podmurówce, wzmocniono konstrukcję ścian. Kolejne prace prowadzono w latach 1953–1956, 1972 i 1976. W latach 2010–2012 świątynię i polichromie poddano konserwacji.

Kościół jest modrzewiowy konstrukcji zrębowej, kryty wielospadowym dachem gontowym. Również ściany świątyni pokryte są gontem. Zachował się portal prowadzący do dawnej zakrystii, z nadprożem wyciętym w ośli grzbiet. Ściany, strop i chór muzyczny zdobią cenne, późnobarokowe polichromie z 1647 roku, których układ opracował ksiądz proboszcz Jan Ratułowski, a namalował nieznany artysta. Są to sceny z życia Chrystusa, Matki Bożej i świętych. Niezwykle ciekawe jest malowidło na stropie przedstawiające Wniebowzięcie na tle Pienin i doliny Dunajca z zamkami w Czorsztynie i Niedzicy oraz Tatr Bielskich. Natomiast tłem Sądu Ostatecznego są tatrzańskie szczyty. To najstarsza zachowana panorama tatrzańska i pierwsza panorama Tatr od północy, widzianych ze wzgórza nad trybskim kościołem ze szczytami Płaczliwej Skały, Hawrania i Lodowego Szczytu. Z wyposażenia pozostała rokokowa ambona z 1787 roku i mensa ołtarzowa z drewnianym tabernakulum, barokowe świeczniki, chrzcielnica i kilka feretronów. Większość wyposażenia przeniesiono do nowego kościoła, w tym fragmenty tryptyku z 1530 roku i barokowe ołtarze.