Kościół zbudowano w Królówce w XV wieku. Był on własnością królewską, co Jan Długosz odnotował w Liber Beneficiorum. Nie wiadomo czy zachował się do naszych czasów, czy obecny wzniesiono w XVI wieku. Z pewnością z końca XV wieku pochodzi ostrołukowe okno i ostrołukowy portal z tarczą herbową Topór co wskazuje, że fundatorem kościoła była rodzina rycerska, z której w połowie XV wieku pochodził wójt Królówki. Być może portal ze starego kościoła ponownie użyto przy budowie obecnej świątyni. W 1569 roku kościół odremontowano na koszt Zygmunta Augusta. W drugiej połowie XVI wieku przez 20 lat należał do arian. W 1791 roku ochrzczono w nim prekursora polskiego romantyzmu Kazimierza Brodzińskiego. Do kościoła w 1850 roku dobudowano Ogrójec, w 1876 roku wzniesiono krytą kopułą boczną kaplicę Matki Bożej Różańcowej, w latach 1886–1896 powiększono nawę główną. W latach 20. XX wieku rozebrano drewnianą wieżę-dzwonnicę z XVI wieku. W 1947 roku przeniesiono go na pobliski cmentarz jako muzeum Brodzińskiego, zlikwidowano Ogrójec i skrócono nawę. W 1986 roku kościół rozebrano i zrekonstruowano w Rozdzielu pod kierunkiem cieśli Stanisława Parucha.

To kościół jednonawowy konstrukcji zrębowej, z zamkniętym trójbocznie prezbiterium węższym od nawy, oszalowany deskami z gontowym, wysmukłym dachem. Kaplicę z wieżą wieńczy gontowa kopuła. Do prezbiterium przylega zakrystia, do nawy kaplica świętego Józefa z 1876 roku, od frontu duża kruchta. W wejściu bocznym widać ostrołukowy portal ciesielski z herbem Topór. Dzwon sygnaturkowy umieszczony w kościele pod sufitem, w XVIII wieku przeniesiono do dobudowanej na dachu wieżyczki.

Nawę kryje wsparty na słupach strop płaski z zaskrzynieniami. Nie zachowało się oryginalne wyposażenie, większość pochodzi z XXI wieku i różnych kościołów. Zachowały się resztki polichromii z pierwszej połowy XVI wieku. W bocznej kaplicy znajduje się przeniesiony z Nowego Sącza ołtarz Matki Bożej Różańcowej. Ambonę i rokokowy ołtarz główny z XVII wieku, z figurą świętego Jakuba i obrazem na zasuwie, dziełem Antoniego Pasionka z Jaworznej, podarował proboszcz ze Złotej. Drewniany tryptyk w ołtarzu głównym wykonał Stanisław Paruch. Pseudobarokowe ołtarze boczne z końca XIX wieku wykonano w warsztacie Wojciecha Samka i przeniesiono ze Starego Wiśnicza. Wśród najstarszych elementów jest portal ciesielski z herbem Topór z XV wieku oraz renesansowe chrzcielnica i kropielnica z 1540 roku, zrekonstruowane przez miejscowego kamieniarza Jana Stacha w 1987 roku. Poza tym obrazy drogi krzyżowej z XVII wieku znalezione na starej plebani w Żegocinie i konfesjonał z XVIII wieku przeniesiono z Trzciany. Z nawy głównej wydzielona jest zakrystia, nad wejściem znajduje się chór muzyczny z organami z XVIII wieku, w kaplicy chór czyli loża królewska.

Kościół otacza drewniane ogrodzenie z gontowym daszkiem. Na placu przykościelnym stoi kamienny obelisk z 2004 roku ku czci księdza Antoniego Poręby, z którego inicjatywy przeniesiono kościół. Przed świątynią dzwonnica z trzema dzwonami z 1996 roku. Za kościołem grota Matki Bożej z Lourdes, zbudowana przez Stanisława Parucha. Przykościelny cmentarz założono w 1996 roku.

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.