Budowa pod nadzorem ks. Wojciecha Roszka i Leopolda Świerza ukończona została w roku 1876. Schronisku nadano wówczas imię Wincentego Pola – zasłużonego geografa, propagatora turystyki górskiej oraz odważnego patrioty, uczestnika Powstania Listopadowego. W latach 1911 – 1912 nieco dalej od pierwotnego budynku stanął nowy, większy, w okresie międzywojennym kilkukrotnie rozbudowywany. W okresie międzywojennym schronisko była bazą górską dla taterników robiących pierwsze wspinaczkowe przejścia na niedostępnych dotąd perciach. Z kolei w latach 70. i 80. – miejscem spotkań polskich himalaistów, którzy w tym czasie dokonywali pierwszych wejść na ośmiotysięcznikach. Idea górskiej bazy funkcjonuje tutaj nadal – schronisko razem z doświadczonymi przewodnikami tatrzańskimi organizuje szkolenia i wycieczki popularyzując bezpieczną turystykę dla ambitnych, posiada wypożyczalnię sprzętu turystycznego. Oddalone obecnie od głównego szlaku do Morskiego Oka, wraz z niezwykłą polaną zachowało w sobie urok dawnych lat.

Schronisko posiada ponad 70 miejsc noclegowych w pokojach 2, 3, 4, 5, 6, 8 i 9 – osobowych (pościel w cenie noclegu; ręcznik dodatkowo płatny; noclegi na podłodze nie są możliwe; konieczna wcześniejsza rezerwacja). Do dyspozycji jest kuchnia turystyczna i suszarnia, Wi-Fi, ekran i rzutnik multimedialny, świetlica. Tradycyjna kuchnia czynna w godz. 7.00 – 21.00 gotuje smacznie i zdrowo – koniecznie trzeba spróbować ponoć najlepszej w Tatrach szarlotki, jak również zupy borowikowej i czosnkowej, robionych na miejscu pierogów, placków po zbójnicku, koktajlu truskawkowego, ciasta ucieranego z sezonowymi owocami, lemoniady.