Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1262 roku, a o parafii z 1308 roku. W 1330 roku król Władysław Łokietek nadał jej prawa miejskie. W latach 1559 – 1560 dziedzic wsi Stanisław Słodkowski zmienił kościół na zbór kalwiński. Przed 1597 rokiem świątynię odzyskali katolicy. Wtedy zbudowano dzisiejszy kościół z końca XVI lub początku XVII wieku. Kilkakrotnie go przebudowywano, w tym w 1752 roku, w XIX wieku i w latach 1923 – 1933, staraniem proboszcza Michała Jeża, powiększono go według projektu Bogdana Tretera w stylu pseudoregionalnym (przedłużono prezbiterium ku wschodowi, nawę ku zachodowi, powiększono zakrystię i dobudowano kaplicę, otoczono sobotami – pierwotny Kościół był w zasadzie kaplicą zajmującą obecny obszar prezbiterium). W czasie drugiej wojny światowej w 1945 roku Niemcy zamknęli w kościele kilkuset Polaków, uwolnił ich oddział partyzancki Armii Krajowej.

To kościół drewniany konstrukcji zrębowej, oszalowany, z dachami krytymi gontem ze strzelistą wieżyczką na sygnaturkę z latarnią. Obiegają go soboty połączone z otwartym przedsionkiem przy nawie, zwieńczonym rzeźbionym daszkiem. Przy prezbiterium znajdują się zakrystia i kapliczka, a na jego zewnętrznej wschodniej ścianie grupa Ogrojca z rzeźbami ludowymi z XX wieku.

Wnętrze zdobi polichromia ornamentalna, dzieło Franciszka Przebindowskiego z 1929 rok i barokowe fragmenty w prezbiterium z XVIII wieku. Bogate barokowo – rokokowe wyposażenie pochodzi z XVIII wieku, w tym: dwa ołtarze boczne (lewy z kopią obrazu Matki Boskiej Śnieżnej w sukience drewnianej i koronach pochodzących z obrazu ołtarza głównego; prawy z obrazem św. Józefa), ołtarz w kaplicy i ambona, trzy barokowo – ludowe obrazy z XVIII wieku Matki Boskiej Różańcowej pośredniczki dusz czyśćcowych (Matka Boża Różańcowa Łaskawa Wybawicielka z Czyśćca jest szczególnie czczoną przez wiernych patronką parafii), ławy kolatorskie i konfesjonały. Najstarszy jest manierystyczny obraz Ukrzyżowanie. W barokowym ołtarzu głównym z XIX wieku znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z 1585 roku, od 1740 roku nazywany łaskawym, wzorowany na wizerunku Matki Boskiej Śnieżnej z Bazyliki Santa Maggiore w Rzymie,. Z przełomu XVII i XVIII wieku pochodzą: barokowa chrzcielnica z czarnego marmuru i grupa Chrystusa Ukrzyżowanego z aniołami podtrzymującymi krzyż na belce tęczowej. Organy 17-głosowe przeniesiono prawdopodobnie z Dolnego Śląska.

Przy kościele stoi wolnostojąca, drewniana, oszalowana dzwonnica konstrukcji słupowej z XVII wieku, z gotyckim dzwonem z 1510 roku i dwoma z 1960 roku. Na początku XX wieku przesunięto ją i ustawiono na nowej, wysokiej podmurówce, w 1997 roku odnowiono. W ogrodzeniu znajduje się kapliczka, a obok figurka anioła.

Ze świątynią związana jest legenda dotycząca zamków w zakrystii – ponoć pochodzą one z drzwi nieistniejącego już dzisiaj zamku w Chrostowej i, pomimo że do kościoła były stamtąd przenoszone kilkakrotnie, zawsze w tajemniczych okolicznościach wracały w pierwotne miejsce.