W XIV wieku kościół z klasztorem ufundował dla dominikanów książę cieszyński Mieszko I lub książę oświęcimski Władysław. W 1594 roku dominikanie z okazji kanonizacji świętego Jacka przekształcili kapitularz w kaplicę, orientowaną podobnie jak kościół. W latach 1608–1610 świątynię przebudowywano na renesansową. W 1782 roku dominikanów usunęły rozbiorowe władze austriackie. W XIX wieku w kościele urządzono magazyn, cały zespół klasztorny popadł w  ruinę. W 1898 roku przejęli go i odbudowali salezjanie, którzy umieścili w kościele kopię obrazu Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych z włoskiego Turynu. Jest tu też cenna gotycka kaplica świętego Jacka Odrowąża z XIV wieku, która pierwotnie służyła dominikanom za kapitularz, miejsce narad przełożonych klasztoru. Kościół jest murowany z cegły i opięty szkarpami. Dawne prezbiterium jest dziś nawą zamkniętą prostokątnie, trójprzęsłową ze sklepieniem żebrowym. Nawa główna jest obszerna z galeriami i chórem. Od zachodu w latach 80. XX wieku dobudowano nową nawę krytą dachem dwuspadowym, od zabytkowej części kościoła różniącą się kolorem cegły. W sanktuarium wyznaczono dni odpustowe: 31 stycznia w uroczystość świętego Jana Bosko, Ojca Założyciela zgromadzenia salezjanów oraz 19 marca w uroczystość świętego Józefa Oblubieńca, a także 24 maja w odpust Najświętszej Marii Panny Wspomożenia Wiernych.