Budynek pochodzi prawdopodobnie z 1790 roku lub 1821 roku. Dokładnej daty budowy nie na potwierdzają żadne dokumenty, dlatego podawane są obie daty, choć bardziej prawdopodobna jest wcześniejsza. Po wysiedleniu Łemków w 1947 roku świątynię w czasie Akcji Wisła, cerkiew przejęła miejscowa rzymskokatolicka parafia. Świątynię użytkowano sporadycznie i powoli niszczała. Dopiero w latach 1992–1993 przeprowadzono prace konserwatorskie.

To orientowana cerkiew o konstrukcji zrębowej, ścianach pokrytych gontem i kalenicowych dachach krytych blachą. Jest dwudzielna i składa się z podłużnej nawy i małego prezbiterium zamkniętego trójbocznie. Słupową wieżę wbudowaną w przedłużony dach nawy, wieńczy pozorna izbica z baniastym hełmem. Na dole wieży znajduje się chór muzyczny, a w przyziemiu dwa boczne pomieszczenia i kruchta od zachodu.

Wnętrze przykrywają stropy płaskie, ściany i stropy pomalowane są na niebiesko. Uwagę zwraca kompletny ikonostas z pierwszej połowy XIX wieku. Trzy ołtarze to główny barokowy z baldachimem i ikoną Ukrzyżowanie, a w nawie neobarokowe boczne z pierwszej połowy XIX wieku z ikonami. Na ścianach nawy widać medaliony z ewangelistami pochodzące ze starszego ikonostasu.

Przy cerkwi zachowały się pozostałości cmentarza z kilkoma zabytkowymi nagrobkami.

Cerkiew znajduje się na Szlak Architektury Drewnianej w Małopolsce.