Pierwotnie trójdzielną cerkiew z XVII lub XVIII wieku, gruntownie przebudowano w 1846 roku. Stare prezbiterium włączono do powiększonej nawy, wzniesiono nowe prezbiterium i całość przykryto wspólnym dachem. Świątynię remontowano w latach 20. i 60. XX wieku.

To orientowana, drewniana cerkiew łemkowska typu północno-zachodniego, konstrukcji zrębowej. Składa się z o wydłużonego prezbiterium zamkniętego trójbocznie, którego część zajmuje zakrystia, szerszego dawnego prezbiterium, szerszej nawy i wydłużonego, prostokątnego babińca pod wieżą. Otoczona zachatą wieża konstrukcji słupowo-ramowej, o pochyłych ścianach zwężających się ku górze, ma nadwieszoną pseudoizbicę i gzyms z namalowanymi zegarami. Ściany szalowane są pionowymi deskami, na wieży poziomymi. Dach nad prezbiterium dwuspadowy, kalenicowy, przechodzi w namiotowy nad nawą. Nad dawnym prezbiterium ma wysunięty okap, nad wieżą jest namiotowy. Dachy kryte blachą wieńczą cebulaste hełmy z pozornymi latarniami i krzyżami.

Wnętrze kryją stropy płaskie i zdobi ornamentalno-figuralna polichromia z lat 1960–1964, dzieło Czesława Lenczowskiego i Stanisława Kruczka. W kompletnym ikonostasie z XIX wieku znajdują się barokowe i późnoklasycystyczne ikony z XVII i VIII wieku oraz starsze. Jego środek przesłania współczesny ołtarz w stylu neogotyku ludowego, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej z 1956 roku. Są też rokokowe i barokowe ołtarze z XVIII i XIX wieku oraz ambona z XIX wieku.

Cerkiew otacza drewniany płot z murowanymi, kamiennymi słupkami. Dojście pod górę wyłożone jest kamiennymi płytami i zaczyna się przy drewnianej bramie z rzeźbą Chrystusa Frasobliwego. Obok jest cmentarz z kamiennymi nagrobkami.