Ze względu na swoje proporcje uważana jest za jedną z najpiękniejszych cerkwi w Polsce. Cerkiew ta stanowi klasyczny przykład łemkowskiej architektury cerkiewnej, choć w XIX i XX wieku była wielokrotnie remontowana. Świątynia jest trójdzielna, a poszczególne części zbudowane są na rzutach kwadratu. Składa się z wąskiego prezbiterium, wyraźnie oddzielonej nawy oraz babińca z najwyższą na Łemkowszczyźnie wieżą o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą ozdobioną falbanką. Ściany cerkwi, strzeliste dachy namiotowe łamane uskokowo i baniaste hełmy z pozornymi latarniami są podbite gontem. Wnętrze świątyni zdobi unikalna polichromia z 1811 roku o motywach figuralnych i ornamentalnych, która po niedawnym odnowieniu zachwyca głębokimi kolorami. Na uwagę zasługuje również ikonostas Michała Bogdańskiego z 1904 roku oraz dwa ołtarze boczne z ikonami Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz Zdjęcia z Krzyża. Na ścianach obok ikonostasu widnieją malowidła przedstawiające św. Olgę i św. Włodzimierza. 

Cerkiew pełni obecnie funkcję kościoła rzymskokatolickiego i podlega parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Uściu Gorlickim.

Świątynia otoczona jest ogrodzeniem z bali z dwiema drewnianymi bramkami konstrukcji ramowej, zwieńczonymi gontowymi daszkami z cebulastymi baniami. Bramki w ten sposób nawiązują do stylu dachu cerkwi.

W 2013 roku cerkiew została wyróżniona wpisem na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej w Małopolsce