Pierwsza cerkiew stała we wsi w połowie XVI wieku. O obecną, zbudowaną w 1807 roku, w 1915 roku wojska rosyjskie i austriackie stoczyły krwawą bitwę.

Jest to cerkiew drewniana, konstrukcji zrębowej, o ścianach oszalowanych gontem, trójdzielna z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i zakrystią. Nad przedsionkiem wznosi się masywna słupowo-ramowa wieża z zachatą i pseudoizbicą. Cerkiew remontowano w 1900 roku, w 1930 roku gruntownie przebudowo zniszczony budynek z funduszy zebranych przez mieszkańców okolicy. Do cerkwi dobudowano zakrystię i kruchtę, zmieniono kształt dachów i hełmów, pokryto je blachą. W 1986 roku usunięto kopuły zwieńczone cerkiew i zastąpiono je drewnianą pseudolatarnią, tym samym przywrócono świątyni wygląd cerkwi zachodniołemkowskiej.

Wnętrze kryją stropy płaskie i zdobi polichromia architektoniczno-ornamentalno-figuralna z 1930 roku, dzieło Ilii Decyka z Sambora. Z XIX wieku pochodzi kompletny ikonostas i dwa boczne, neobarokowe ołtarze. Na ścianach wiszą ikony z XVIII wieku, wśród nich cykl przedstawiający dwanaście świąt kościołów tradycji bizantyjskiej czy ikona św. Andrzeja.

Zabytek znajduje się na Szlak Architektury Drewnianej – światowe dziedzictwo w Małopolsce