Początki wsi sięgają 1262 roku. Dwór, w XVI wieku wzniesiony przez Jakubowskich herbu Topór, kilkakrotnie zmieniał właścicieli. W 1627 roku kupili go Michałowscy, w 1663 roku przejął go Franciszek Cortini i przeprowadził remont. W 1693 roku powrócił do Michałowskich i pozostał w ich rękach do okresu międzywojennego. W 1921 roku kupili go i wyremontowali Kleszczyńscy, dobudowali też przybudówkę. Po drugiej wojnie światowej majątkiem gospodarował PGR. W 1998 roku zdewastowany dwór odkupili Kleszczyńscy, następnie sprzedali go Rościszewskim, w których rękach pozostaje do dziś.

To murowany, piętrowy, podpiwniczony dwór o regularnej bryle, kryty wysokim czterospadowym dachem z dachówki ceramicznej. Sąsiaduje z nim parterowa przybudówka powstała w okresie międzywojennym, wyremontowana przez obecnych właściciele w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Prosty budynek zdobioną prostokątne okna, dekoracyjnie obramowane plecionką, rozetami, panopliami i laską z owiniętą wstęgą.

Wejście prowadzi do sieni z drewnianymi schodami z lat dwudziestych XX wieku, którymi zastąpiono bardziej strome kamienne. Na parterze znajduje się sień, sala kominkowa, trzy pokoje w amfiladzie oraz pomieszczenie łączące dwór z oficyną. Na wprost wejścia mieści się okazała sala z renesansowy kominkiem z dekoracją geometryczną i z liści akantu, kryta sklepieniem kolebkowym, zdobionym geometryczną dekoracją stiukową z XVII wieku. Umieszczenie reprezentacyjnej sali na parterze, a nie na piętrze, jest wyjątkowe w epoce renesansu. Pozostałe trzy prostokątne pokoje o podobnej wielkości z drewnianymi stropami belkowymi, to kuchnia, izba kuchenna i spiżarnia. Na piętrze. Na piętrze jest pięć pokoi w amfiladzie. Na piętrze znajduje się duża jadalnia z ozdobnymi kamiennymi portalami oraz dwa pomieszczenia ze stropami belkowymi i renesansowymi, kamiennymi obramieniami okien i wbudowaną w ścianę drewnianą szafką z XVI wieku. Na belce stropowej jednego z pomieszczeń wyrzeźbiona jest rozeta z datą odnowy dworu – 1663.