Dwór został wzniesiony na stoku opadającym łagodnie ku rzece Białej, po zachodniej stronie drogi prowadzącej ze Stróż do Bobowej. Jest zwieńczony stromym, gontowym dachem i ozdobiony okrągłą narożną basztą. Pierwotnie budowla miała charakter  strażnicy, rycerskiej wieży mieszkalno-obronnej otoczonej fosami i palisadą. Poddany licznym przebudowom dwór z biegiem lat zmieniał swój kształt.

Największa ingerencja w bryłę budynku miała miejsce w 1529 roku, kiedy dwór trafił w ręce Adama Strasza herbu Ogończyk. Przebudował on dwór w dużym stopniu, obniżając go o jedną kondygnację, a do południowej części z owalną wieżą dobudowując tej samej szerokości część północną. Prace ukończono w 1544 roku, o czym informuje tablica nad wejściem do dworu, z herbem Ogończyk i napisem: „Gdi Pan Bóg Snami Wsytko Miec Będziemy”. W bardzo złym stanie obiekt znajdował się na przełomie XVIII i XIX wieku oraz po II wojnie światowej, dopiero w latach 60. XX wieku udało się odrestaurować dwór i przywrócić mu cechy i wygląd z czasów renesansu.

We wnętrzach dworu znajdują się dobrze zachowane historyczne sale – cztery podobnej wielkości pomieszczenia, które skrywają ślady dawnej świetności budynku. We wnętrzach zachowały się między innymi renesansowe freski i drewniane rzeźbienia, elementy pierwotnej kamieniarki renesansowej, których przykładem są obramienia drzwi czy kominek z japońskimi pilastrami. Co ciekawe, z dworem obronnym jest związana legenda o dwóch białych damach. Legenda mówi również o istnieniu lochów łączących dwór z nieistniejącym już warownym zameczkiem z czasów Kazimierza Wielkiego po drugiej stronie rzeczki Białej, jak i z zamkiem w niedalekiej Bobowej.

Obecnie dwór jest miejscem działalności uczniów i artystów w ramach ośrodka Zespołu Szkół Plastycznych w Tarnowie.