Powstał w XVI wieku na skarpie rzeki Ropy, a jego budowa była podzielona na dwa etapy. Budynek z miejscowego kamienia łamanego z dodatkiem cegły zbudowano na planie prostokąta, a każdy jego róg zakończono narożną basztą. Kasztel pełnił funkcję reprezentacyjną, mieszkalną i obronną. Posiada trzy kondygnacje: piwnicę, parter i piętro. Na piwnicę składają się dwa pomieszczenia o kolebkowym sklepieniu. Na parterze znajdziemy sień i dwie izby, a na piętrze dwie sale reprezentacyjne, większą i mniejszą oraz cztery małe izby.
Z dawnych czasów do dziś zachowały się w Kasztelu oryginalne elementy wystroju wnętrz: kamienne obramienie drzwi, fragmenty kominków i malowideł ściennych w dwóch alkierzach. O funkcjach obronnych Kasztelu świadczyły między innymi system strzelnic oraz alkierze na obrzeżach budynku.
Do końca XVIII wieku Kasztel był zamieszkiwany przez ród Gładyszów, a potem kolejno Strońskich, Siedleckich i Bronikowskich. Od XIX wieku mieściła się tutaj gorzelnia i magazyn zbożowy, a potem, aż do czasów międzywojennych na parterze ulokowano kuchnię dla czeladzi dworskiej oraz kurnik.
W drugiej połowie XX wieku Kasztel przeszedł gruntowny remont, który ostatecznie zakończono dopiero z początkiem XXI wieku. Od 2011 roku obiekt stał się oddziałem Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach.