Kościół drewniany powstał w latach 1936–1938 według projektu profesora Zdzisława Mączeńskiego. Odnawiano go w latach 1958–1967. Ściany wzniesiono w nietypowej konstrukcji zrębowo-słupowej i oszalowano. Wnętrze jest jednonawowe z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium, do którego dobudowano zakrystię. Wieżę konstrukcji słupowo-ramowej z pozorną izbicą, wieńczy ślepa latarnia z kopułką. Nawę i prezbiterium kryje dach wielopołaciowy z miedzianej blachy, z wieloboczną sygnaturką. Boki nawy otaczają podcienia zwane sobotami. Wnętrze kryją stropy płaskie, nad nawą częściowo pozorne sklepienie kolebkowe wsparte na słupach. Ściany są drewniane bez polichromii.

Wyposażenie kościoła jest głównie współczesne. Barokowy ołtarz główny z przełomu XVIII i XIX wieku przeniesiono z innej świątyni, a znajdujący się w nim obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest dziełem Mieczysława Wyrobka sprzed 1940 roku, który namalował też umieszczone w nawie stacje Drogi Krzyżowej. W nawie znajduje się dwustronny, olejny obraz z nieistniejącego kościółka w Hucie Wysowskiej, przedstawiający Przemienienie Pańskie, apostołów oraz Mojżesza i Eliasza. Jest też kilka odrestaurowanych, drewnianych rzeźb z XVIII i XIX wieku, wśród nich Pieta, święty Piotr i święty papież Grzegorz Wielki. Dzwon odlano w 1927 roku w Wiedniu.

Odpust parafialny odbywa się15 sierpnia w Uroczystość Wniebowzięcia Maryi, czyli Matki Bożej Zielnej.

Świątynia znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.