Parafię w Pisarzowej erygowano około 1336 roku. W 1478 roku postawiono pierwszy drewniany, gotycki kościół. Obecny, wzniesiony w 1713 roku przez F. Wąsowskiego, prawdopodobnie jest już trzecią świątynią w tym miejscu. Konsekrowano go w 1749 roku. Po I rozbiorze Polski i konfiskacie przez Austriaków dóbr królewskich, wieś stała się własnością skarbu cesarskiego w Wiedniu. Ostatnio kościół remontowano w 2014 roku.

Jest to niewielki, drewniany kościół konstrukcji wieńcowo-zrębowej, orientowany, jednonawowy z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Nawę i prezbiterium kryje jednokalenicowy, dwuspadowy dach siodłowy z barokową sygnaturką z baniastym hełmem z latarnią. W górnej kondygnacji wieży widać kilka okienek o wykroju czwórliścia, w środkowej kondygnacji jest jedno duże okno w neogotyckim obramieniu z kwiatonami. Dwukondygnacyjną wieżę konstrukcji słupowej, krytą cebulastym hełmem z latarnią, wzniesiono w 1875 roku. Do prezbiterium przylega zakrystia. Do nawy w latach 1923–1935 dostawiono kaplicę Różańcową, z której przejście prowadzi do Ogrojca z figurami Chrystusa i anioła. W 1978 roku kościół podniesiono i poszerzono w dolnej części, a wieżę podwyższono o trzecią kondygnację.

Nawę kryje strop płaski, prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe. Wnętrze zdobi polichromia figuralno-ornamentalna z 1897 roku, dzieło Adolfa Gucwy z Tarnowa. Barokowe i rokokowe wyposażenie pochodzi z XVII i XVIII wieku. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z końca XVII wieku. Z XVII wieku pochodzi również kamienna chrzcielnica. W organach z 1980 roku wykorzystano pozostałości starszego instrumentu.

Kościół otacza kamienny mur z XIX wieku z trzema wejściami z ażurowymi bramami. Znajduje się w nim kilka kapliczek z figurami Chrystusa i Pietą.

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej