Dokładny czas wzniesienia kościółka nie jest znany. Natomiast w czasie prac archeologicznych w prowadzonych w jego fundamentach odnaleziono kamień węgielny z wyrytą datą – 1595 rok. Dziś kamień wyeksponowany jest w podstawie głównego ołtarza.

Kościół w XVI wieku wzniesiono w dawnej podtarnowskiej wsi Terlików, z inicjatywy księdza Łukasza Godzinki, wikariusza kolegiaty tarnowskiej. W 1597 roku konsekrował go biskup krakowski kardynał Jerzy Radziwiłł.

To drewniana świątynia konstrukcji zrębowej, oszalowana gontem, z dachem dwukalenicowym krytym gontem. Wnętrze kościoła jest jednonawowe z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, przy którym znajduje się zakrystia i przedsionek. Barokowa wieża z 1837 roku ma konstrukcję słupową, kruchtę w przyziemiu i baniasty hełmem z ośmioboczną latarnią.

Skromne bielone wnętrze kryją płaskie stropy z niebieską polichromią z początku XX wieku. Z XIX wieku pochodzi neoklasycystyczna ambona i chór muzyczny wsparty na słupach. Na belce tęczowej widać barokowy krucyfiks z XVII wieku, a w późnorenesansowym ołtarzu głównym z XVII wieku znajduje się cenny obraz z rzadkim przedstawieniem Trójcy Świętej w typie Pietas Domini, namalowany na desce na przełomie XVI i XVII wieku. W ołtarzach bocznych z XVI wieku znajdują się renesansowe obrazy.

W XIX wieku grożący zawaleniem kościół miał być wyburzony. W 1858 roku wyremontowano go z inicjatywy księdza Michała Króla, proboszcza katedry tarnowskiej, z pomocą finansową księcia Władysława Sanguszki, o czym przypomina napis na belce tęczowej. Gruntowny remont przeprowadzono też w latach 90. XX wieku.