Parafia powstała w pierwszej połowie XIV wieku z fundacji właścicieli wsi - Lasockich. Obecny kościół zbudowano w 1633 roku z wykorzystaniem elementów pochodzących z wcześniejszej świątyni z pierwszej połowy XVI wieku. Kościół kilkakrotnie remontowano, w tym w 1751 roku, w drugiej połowie XIX wieku i w latach 90. XX wieku.

To późnogotycki, jednonawowy, drewniany kościół konstrukcji zrębowej ze słupową wieżą, oszalowany i kryty dwubarwnym gontem. Składa się z nawy i węższego, trójbocznie zamkniętego prezbiterium z zakrystią. Izbicową wieżę o pochyłych ścianach, luźno związaną z nawą, kryje daszek namiotowy. Wiszą w niej dzwony, dwa z 1765 roku odlane przez Kaspra Kramnitza z Krompachu i ostatni z 1928 roku z Odlewni dzwonów Felczyńskich w Przemyślu. Prezbiterium i nawę kryje wspólny dach jednokalenicowy z barokową wieżyczką na sygnaturkę. Chór muzyczny wspierają dwa słupy. Wejścia wieńczą portale z nadprożami w kształcie tak zwanych oślich grzbietów. Ściany i strop zdobią polichromie figuralno-ornamentalne z drugiej połowy XIX wieku, w prezbiterium fragmenty renesansowe z przełomu XVI i XVII wieku, ze scenami Wniebowzięcia i z życia świętego Stanisława. W późnobarokowym, złoconym ołtarzu głównym z drugiej połowy XVIII wieku znajduje się późnogotycki obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem namalowany na desce w latach 1520–1530 oraz jedna część z dawnego tryptyku, czyli Trójca Święta w rzadkim typie Pietas Domini, dzieła szczyrzyckiego cystersa Stanisława Samostrzelnika lub anonimowego malarza zwanego Mistrzem Tryptyku z Szyku. W dwóch rokokowych, bocznych ołtarzach z drugiej połowy XVIII wieku umieszczono barokowe obrazy. Uwagę zwracają: renesansowa, kamienna chrzcielnica z 1585 roku, rokokowa ambona z XVIII wieku i organy z 1912 roku, dzieła Tomasza Falla.