Plac miejski wytyczono po lokacji miasta w 1290 roku za panowania Kazimierza Wielkiego, w czasach gdy wójtem był Mikołaj Wierzynek. Od kwadratowego rynku odchodzi osiem ulic, po dwie z każdego narożnika. Początkowo plac miał większą powierzchnię, ale w 1361 roku w czasie translokacji wydzielono z jego środkowej części kwadrat o boku około 75 metrów, a pozostałe fragmenty placu od północy i południa przeznaczono pod zabudowę. Rynek pełnił funkcje gospodarcze i administracyjne, prowadził tędy szlak handlowy z Krakowa na Węgry, zbudowano ważne miejskie obiekty. Stał tu ratusz, rozebrany w 1784 roku, na którego fundamentach wzniesiono Pałac Przychockich. Głównie drewniana zabudowa spłonęła w 1877 roku, a działki po spalonych domach wykupili Żydzi z Klasna i wznieśli stojące do dziś murowane, jedno i dwupiętrowe kamienice. Najokazalszym budynkiem przy Rynku Górnym jest neoklasyczny Pałac Przychockich zbudowany w 1784 dzięki staraniom wielickich mieszczan Jana i Kazimierza Przychockich. Rezydencję kilkakrotnie przebudowywano.

Dziś w wyremontowanym pałacu ma siedzibę Starostwo Powiatowe. Dużą atrakcją jest znajdujące się na płycie rynku malowidło 3D – Solny świat, dzieło Ryszarda Paprockiego, zaliczane do gatunku sztuki ulicznej czyli streetartu. To największy obraz trójwymiarowy w kraju i prawdopodobnie drugi na świecie, o powierzchni 350 metrów kwadratowych, wykonany w technikach odpornych na warunki klimatyczne oraz ruch pieszych i pojazdów. Przedstawia on rozpadlinę z podziemną kopalnią soli, w którą autor wkomponował stojące już na placu odlane z brązu figury czterech górników wychodzących z podziemi na drewniane pomosty.