Pałac znajduje się w pobliżu Zamku Żupnego i kopalni soli. Po śmierci jednego z braci Jana Konopki, w 1804 roku budynek sprzedano władzom austriackim, które przekazały go kopalni. Wyższy Urząd Salinarny urządził w nim mieszkania dla rodzin wyższych urzędników salinarnych, dlatego pałac często nazywano Salinarnym. W połowie XX wieku w pałacu była Miejska Biblioteka Publiczna. Zrujnowany gmach od 1981 roku bardzo długo, starannie restaurowano i remontowano. Następnie w roku 2000 w pałacu utworzono siedzibę Oddziałowego Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie. Pierwotnie pałac składał się z piętrowego budynku, tarasu, dziedzińca oraz zabudowań gospodarczych, ogrodów i parku ze stawem. Wzniesiono go na wysokim tarasie obwiedzionym murami oporowymi z szerokimi schodami do głównego wejścia. To budynek piętrowy, kryty łamanym dachem polskim, o symetrycznych elewacjach frontowej i ogrodowej, z ryzalitami w środkowych częściach zwieńczonymi trójkątnymi szczytami. Naroża budynku zdobi dekoracja z lwimi głowami, pnączami roślinnymi i liśćmi akantu. W trakcie remontu w latach 30. XIX wieku nadano elewacjom wygląd klasycystyczny. Budynek, starannie odrestaurowany i wyremontowany, został przeznaczony na małopolsko-świętokrzyski oddział Instytutu Pamięci Narodowej.

Pałac stoi przy zrewitalizowanym placu Skulimowskiego.