Położony na zboczu wzgórza cmentarz Żydów z Wieliczki i sąsiednich miejscowości, założono w pierwszej połowie XVI wieku na pograniczu Wieliczki, Sierczy i wioski Grabówka, w pobliżu stawu w lesie zwanym parkiem na Grabówkach. Jego granice wyznaczono w XVIII wieku. W latach 1918–1939 nekropolię otoczono kamiennym murem i wytyczono alejki. Podczas II wojny światowej w latach 1939–1942 cmentarz był miejscem masowych rozstrzelań około tysiąca Żydów i pochówku pomordowanych w okolicy przez niemieckich okupantów. Ofiary grzebano w masowych grobach przy wschodniej granicy cmentarza. Ostatni pochówek odbył się w 1942 roku w czasie końcowego etapu eksterminacji ludności żydowskiej. Wtedy też Niemcy zdewastowali kirkut (żydowski cmentarz). Po wojnie zapomniany popadał w ruinę. W 2005 roku podjęto działania zabezpieczające przed dewastacją, w 2006 roku teren uporządkowała grupa izraelskich żołnierzy z Wyższej Szkoły Oficerskiej w Tel Awiwie i uczniowie krakowskiej szkoły. We wschodniej części kirkutu, na masowej mogile około 1000 Żydów rozstrzelanych na miejscu i pomordowanych w okolicy, w latach 60. XX wieku stanął granitowy pomnik pamięci ofiar Holocaustu. Obok ustawiono zachowane macewy. W 70. rocznicę masowych mordów, w 2012 roku cmentarz i otoczenie pomnika uporządkowano, odbyła się też modlitwa za zmarłych. Kirkut ma powierzchnię prawie 2 hektarów. Zachowało się na nim kilkadziesiąt wapiennych i piaskowcowych nagrobków, betonowych obmurowań oraz fragmentów muru, w tym najstarsze z XVIII wieku. Na około 30 macewach widać inskrypcje w języku hebrajskim i nagrobne ornamenty.

Ścieżka spacerowa na wielicki kirkut ma około 1,7 kilometra, można ją przejść w 25 minut. Zaczyna się przy parkingu pod tablicą informacyjną przy ulicy Dembowskiego.