W XVI wieku wieś należała do Wawrzyńca Spytka Jordana z Zakliczyna. W 1581 roku jego spadkobiercy, córka Anna z mężem Kacprem Zebrzydowskim, zlecili wybudowanie niewielkiego drewnianego kościółka. Parafia powstała w 1618 roku i znajdowała się pod patronatem szlachty. W 1665 roku Kacper Sierakowski, prawnuk Wawrzyńca Spytka Jordana, zbudował i wyposażył barokowy murowany kościół, konsekrowany w 1668 roku przez biskupa sufragana krakowskiego Mikołaja Oborskiego. W latach 1841–1843 kościół powiększono, dobudowano dzwonnicę zamiast dotychczasowej, wolnostojącej, drewnianej, i położono nowy dach, a odbudowano go w 1848 roku. Kościół konsekrowano w 1843 roku, ponownie po przebudowie w 1848 roku. Dzwony kościelne z lat 1678, 1732 i 1858 zarekwirowały wojska austro-węgierskie w czasie I wojny światowej, pozostałe zrabowano przez Niemców w 1941 roku.

Jest to kościół murowany, kryty blachą, otoczony murem.

W ołtarzu głównym znajduje się obraz patrona świętego Stanisława. Na początku XX wieku Piotr Niziński, uczeń Jana Matejki, namalował strop na sklepieniu. Uwagę zwraca cudowny obraz Matki Bożej Rabiańskiej z XVIII wieku. W ołtarzu bocznym znajduje się obraz Opłakiwanie Chrystusa z XVII wieku autorstwa nieznanego malarza, inspirowany malarstwem Włocha Annibala Carracciego. Ponadto do barokowego wyposażenia z XVIII wieku należą: ołtarz w kaplicy, ambona, rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego, prospekt organowy i żyrandol zdobiony szlifowanym szkłem.