Kościół zbudowano w 1765 roku z fundacji właściciela wsi hrabiego Romana Sierakowskiego, chorążego krakowskiego, oraz biskupa krakowskiego Andrzeja Załuskiego. Odnowiono go w 1893 roku, w 1929 roku dostawiono przybudówki, a znacznie przebudowano pod koniec lat 70. XX wieku.

To drewniany kościół jednonawowy o konstrukcji zrębowej, ze ścianami oszalowanymi pionowymi deskami. Świątynia zbudowana została na planie krzyża greckiego z ramionami zamkniętymi prostokątnie o kalenicach niższych od nawy głównej. Składa się z nawy z kruchtą i mniejszego prezbiterium zamkniętego trójbocznie z kruchtą i zakrystią po bokach. Kaplicę Ogrójca na osi wzniesiono pod koniec XIX wieku. Kościół pokryty jest stromymi, blaszanymi dachami dwukalenicowymi. Całą bryłę wieńczy wielokątna, barokowa wieżyczka-sygnaturka nad nawą, z hełmem o spłaszczonej bani z latarnią i cebulką.

Wnętrze kryje pozorne sklepienie kolebkowe, w nawie wsparte czterema słupami z odcinkami płaskimi po bokach. Rokokowy wystrój pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku: ołtarz główny i dwa boczne z obrazami Matki Bożej Niepokalanie Poczętej oraz świętej Rodziny i świętego Jana Nepomucena, oraz ołtarz w kaplicy i ambona. Chór muzyczny z wybrzuszonym parapetem wspierają dwa słupy. W eklektycznym prospekcie organowym widać organy z 1904 roku, wykonane przez Tomasza Falla. Cenne są: późnobarokowa, kamienna chrzcielnica, w zakrystii obraz Ukrzyżowania z 1619 roku, stacje Drogi Krzyżowej z końca XVIII wieku i późnobarokowy posąg Chrystusa Zmartwychwstałego z XVIII wieku. Polichromie z 1893 roku, dzieła M. Szczurowskiego, przemalowano w 1983 roku.

Obok kościoła znajduje się barokowa, drewniana dzwonnica słupowa o pochyłych ścianach oszalowanych deskami, z trzema dzwonami. To jedna z piękniejszych i najbardziej charakterystycznych drewnianych dzwonnic znajdujących się w Polsce.

Zabytek znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej w Małopolsce