Według tradycji parafia frydmańska miała istnieć już w 1073 roku. Pierwsza historyczna wzmianka o wsi pochodzi z 1320 roku, kiedy stanowiła własność rodziny Berzewiczych, posiadających wówczas cały teren Zamagurza i administracyjnie należała do Węgier.

Kościół jest jednonawowy murowany, wykonany z kamienia. Konstrukcję zewnętrznych ścian wzmacniają przypory, charakterystyczne dla gotyckich budowli. W 1587 roku kościół we Frydmanie przejęty został przez luteran, w rękach których pozostawał do roku 1640. 

Kościół odnawiany był gruntownie w latach 1640–1642 i w 1683 roku. Według tradycji data ta wiązana jest z wizytą i nabożeństwem dziękczynnym odbytym we Frydmanie przez powracającego spod Wiednia króla Jana III Sobieskiego. 

Najstarsze elementy kościoła to okienko we wschodniej ścianie zakrystii o romańskiej formie, wczesnogotycka, kamienna głowa widoczna w narożniku nawy oraz prowadzący do nawy wczesnogotycki portal. W oknach zachowały się też gotyckie maswerki. Uwagę przyciąga dobudowana później okazała wieża kościoła zwieńczona unikatową attyką z XVIII wieku. Na wieży do dziś widać ślady dawnego drewnianego ganeczku strażniczego, który spłonął w XVIII wieku. Wyposażenie wnętrza kościoła jest głównie barokowe i pochodzi z XVIII wieku.

Świątynię otacza mur z dwiema bramami wejściowymi i dzwonnicą.