Na środku miechowskiego rynku pierwotnie znajdowała się stara studnia, do której Rosjanie wrzucać mieli zabitych i rannych powstańców styczniowych. W dniu 17 lutego 1863 roku, w Bitwie pod Miechowem, podczas której rozbity został oddział Apolinarego Kurowskiego, zginęło ich około 200.

Dla upamiętnienia tego zdarzenia 18 sierpnia 1916 roku, w miejscu zbiorowej mogiły, został odsłonięty strzelisty pomnik w kształcie kolumny z piaskowca z orłem zrywającym się do lotu na szczycie, wybudowany według projektu nauczyciela miechowskiego gimnazjum, Wacława Niezabitowskiego.

Pierwotnie na cokole pomnika umieszczona była jedna granitowa tablica pamiątkowa z dwujęzycznym (polskim i niemieckim) napisem: „Ku wiecznej pamięci bohaterów wszystkich narodowości poległym w obwodzie miechowskim w latach 1914–1915”. Nieco później na pomniku został dodatkowo wyryty kolejny napis, upamiętniający zwycięską wojnę z 1920 roku: "Na pamiątkę odpędzenia hord bolszewickich od granic Polski przez marszałka Józefa Piłsudskiego poległym w obronie Ojczyzny."

Obelisk przetrwał II wojnę światową, ale od lat 60 do 80 XX wieku znajdował się w mniej reprezentacyjnym miejscu. Decyzją ówczesnych władz został bowiem przeniesiony na teren Parku Miejskiego.