Pierwsze wzmianki o drewnianym kościele świętego Mikołaja pochodzą z 1346 roku. W 1613 roku umieszczono w nim obraz Matki Boskiej z XVI wieku, przywieziony z jezuickiego kościoła świętych Macieja i Mateusza w Krakowie. Po uznanie wizerunku Madonny za cudowny w 1654 roku nastąpiło rozszerzenie się kultu maryjnego. Konieczne stało się również wzniesienie nowego, większego kościoła. Drewnianą świątynię wybudowano w 1660 roku, a w latach 1681–1691 postawiono świątynię murowaną z fundacji cudownie uzdrowionego Franciszka Szembeka. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Zielenieckiej.

Kościół stoi na szczycie Wzgórza Opatrzności. To świątynia orientowana otoczona dużym parkiem, w którym rośnie 800 świerków i 2800 sosen. Naturalnej wielkości figury wykonane z brązu, ustawione na stacjach prowadzącej przez park drogi krzyżowej, są dziełem Czesława Dźwigaja, profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kościół jest murowany z cegły i otynkowany. Ma jedną trzyprzęsłową nawę z kwadratowym prezbiterium, do której przylegają: zakrystia, budynek gospodarczy, kruchta i dzwonnica. Pośrodku nawy wznosi się wieża. Jego wnętrze zdobią barokowe i rokokowe ołtarze. Ołtarz główny z XVII wieku, z obrazem Matki Boskiej Zielenieckiej wykonano z drewna polichromowanego na czarno i złoconego. Znajduje się tu kilka cennych obrazów malarza Jana Molgi.