Pod koniec XVI wieku lokowano Berest na prawie wołoskim, na terenie tak zwanego Kresu Muszyńskiego, historycznego państwa biskupów krakowskich. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1634 roku. W okresie międzywojennym mieszkała tu ludność polska i żydowska oraz łemkowska, wysiedlona w latach 1945–1947.

To cerkiew łemkowska typu północno-zachodniego, orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej. Trójdzielna świątynia ma trójbocznie zamknięte prezbiterium, szerszą, kwadratową nawę i prostokątny babiniec częściowo objęty wieżą konstrukcji słupowo-ramowej o pochyłych ścianach, krytą baniastym hełmem. Na jej górze znajduje się lekko nadwieszona pseudoizbica, a dół otaczają kryte soboty. Ściany wieży obite są gontem, a izbicy pionowo odeskowane. Dachy, nad nawą namiotowy łamany uskokowo, a nad prezbiterium kalenicowy przechodzący w namiotowy, kryte są blachą. Nad dachami wznoszą się ośmioboczne hełmy z latarniami i żelaznymi krzyżami.

Bogate wyposażenie wnętrza pochodzi z XVII–XX wieku. Nad nawą i prezbiterium widać stropy z fasetami, nad babińcem strop płaski. Ściany prezbiterium zdobią polichromie ornamentalno-figuralne z 1922 roku, a nawy i babińca z 1928 roku. Kompletny, klasycystyczny ikonostas zbudowano w XIX wieku z ikon z XVII i XVIII wieku. W ołtarzu głównym z baldachimem i tabernakulum z XIX wieku, umieszczono ikony z XVII wieku. W nawie znajdują się dwa barokowe ołtarze boczne z XVIII wieku, a w nich cudowna ikona Opieki Bogurodzicy (Pokrow) z 1621 roku i święty Michał Archanioł z XVI wieku. Poza tym na ścianach wisi kilka ikon z XVIII–XIX wieku.

Cerkiew otacza kamienny mur z drewnianą bramką z daszkiem namiotowym i ośmiobocznym hełmem. Na zewnątrz muru w2003 roku postawiono drewnianą dzwonnicę projektu Zygmunta Lewczuka.

Zabytek znajduje się na Szlak Architektury Drewnianej – światowe dziedzictwo w Małopolsce