Świątynia była wielokrotnie przebudowywana, a z pierwotnej bryły w stanie niezmienionym pozostała tylko nawa, która wraz z prezbiterium nakryta jest łamanym dachem namiotowym. Wszystkie części cerkwi wraz z wieżą zwieńczone są baniastymi hełmami. Ściany i dachy cerkwi pokryte są gontem, natomiast hełmy są blaszane. Wnętrze świątyni pokrywa polichromia z 1938 roku. Znajdziemy tu także barokowy ikonostas z XVIII wieku, w nawie dwa barokowe ołtarze boczne  – po stronie północnej z ikoną Matki Boskiej z Dzieciątkiem (XIX wiek), po południowej z dużą ikoną Św. Mikołaja (początek XVIII wieku). 
Ostatnia gruntowna renowacja cerkwi odbyła się w latach 80. XX wieku, kiedy przywrócono gontowe pokrycie dachów i ścian. Poczynione wtedy prace konserwatorskie zostały nagrodzone prestiżową nagrodą organizacji Europa Nostra.
Cerkiew otoczona jest murem z kamienia łamanego, w którym od strony zachodniej znajduje się murowana dzwonnica, służąca jednocześnie za bramę.
W 2013 roku cerkiew została wyróżniona wpisem na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO.
Cerkiew znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.