Pierwsza wzmianka o wsi pojawiła się w 1599 roku, gdy została własnością rodu Potockich, do których należała do 1710 roku. Pierwszą cerkiew grekokatolicką zbudowano w 1613 roku, dzisiejszą w 1835 roku. W 1909 roku cerkiew remontowano, a po 1947 roku i wysiedleniu Łemków w ramach akcji Wisła, zaadaptowano ją na kościół rzymskokatolicki. W 1968 roku, po powrocie części wysiedlonych Łemków, cerkiew przekazano Kościołowi Prawosławnemu. Kolejne remonty miały miejsce w 1978 roku oraz w latach 80. i 90. XX wieku.

To drewniana świątynia konstrukcji zrębowej, jednonawowa, orientowana typu łemkowskiego północno-zachodniego, trójdzielna z nawą, węższym prezbiterium i przedsionkiem. Pierwotnie dachy kryte gontem, na początku XX wieku zastąpiono blaszanymi. Nad nawą i prezbiterium wieńczą je baniaste hełmy ze ślepymi latarniami i krzyżami. Nad przedsionkiem wznosi się wieża konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą i kruchtą w przyziemiu, zwieńczona baniastym hełmem z pseudolatarnią i kutym krzyżem.

We wnętrzu nawę i prezbiterium kryją stropy płaskie z fasetą. Ściany zdobi polichromia ornamentalno-figuralna z 1909 roku. Zachował się kompletny, trzyrzędowy ikonostas z 1909 roku w złoto-brązowej tonacji, dzieło malarza Biniata, z ikoną Boga Ojca i wizerunkiem Pantokratora. W rokokowym ołtarzu bocznym jest ciekawa ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem i malowane tabernakulum. Uwagę zwraca ołtarz główny z baldachimem, mały ołtarzyk z ikoną Chrystusa, a na ścianie nawy ikona Ukrzyżowania. Wisi też tablica poświęcona wypędzonym Łemkom, powieszona w 1997 roku w rocznicę akcji Wisła.

Na północ od cerkwi znajduje się wiejski cmentarz, na którym zachowały się stare, kamienne nagrobki i żeliwne krzyże. W 2007 roku pochowano na nim młodego pisarza pochodzącego z Gorlic, Mirosława Nahacza.