Drewniany kościół powstał w latach 1926–1929, według projektu profesora Zdzisława Mączeńskiego, rektora Politechniki Warszawskiej, pod kierunkiem budowniczego Stanisława Morańdy. Zbudowany został na terenie przekazanym kościołowi w testamencie przez mieszkańca wsi Wojciecha Michałowskiego, który zginął na wojnie w 1914 roku. Inicjatorem budowy był proboszcz Jan Solak. W latach 1933–1935 wykonana została drewniana podłoga oraz elewacja zewnętrzna: oszalowano deskami cały kościół z zewnątrz i wewnątrz. Po 1945 roku przeciekające gonty dachowe częściowo zaimpregnowano, co nie uchroniło podłóg, filarów i ścian przed zagrzybieniem, z którym walczono przez 9 lat. W 1965 roku wzmocniono konstrukcję kościoła i wymieniono poszycie dachów.

Kościół o konstrukcji zrębowo-słupowej, jednonawowy, oszalowany jest pionowymi deskami. Do nawy przylega mniejsze, zamknięte trójbocznie prezbiterium z dwoma bocznymi zakrystiami. Mała kruchta z baniastym hełmem poprzedza słupowo-ramową wieżę o pochyłych ścianach z pozorną izbicą, krytą blaszanym dachem namiotowym, z hełmem z ośmioboczną pozorną latarnią zwieńczoną kopułką. Nawę kryje dach przyczółkowy z wieżyczką na sygnaturkę, prezbiterium wielopołaciowy. Pierwotnie gontowe dachy pokryto blachą. Na środku bocznych ścian nawy widać otwarte podcienia.

Wnętrze kryją strop płaski i pozorne sklepienie kolebkowe z płaskimi odcinkami po bokach. Okna prezbiterium wypełniają dwa figuralne witraże, dzieła Jana Bukowskiego z 1932 roku. Eklektyczny ołtarz główny z 1960 roku to dzieło Jana Puchały, z obrazem Ukrzyżowanie z 1960 roku pędzla Czesława Preisa. Drewniana chrzcielnica i ambona w stylu ludowego baroku z 1933 roku, są dziełem Stanisława Grybosia. Najcenniejsze są organy z 1793 roku, przeniesione z dawnego kościoła parafialnego w Ciężkowicach. W latach 70. XX wieku ustawiono ołtarz soborowy projektu Witolda Popławskiego z płaskorzeźbionym antepedium rzeźbiarza Józefa Kuczaja. Poza tym ołtarze boczne prowizoryczny i neogotycki oraz dwa konfesjonały, projektu Witolda Popławskiego. Ołtarzowy obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy przywiózł z Rzymu ksiądz Jan Solak, a obrazy świętego Józefa i świętego Maksymiliana Kolbego malował Łukasz Karwowski.