Funkcję spacerowego ogrodu miejskiego park pełni od momentu powstania w 1866 roku. Wówczas to, z położonych na peryferiach miasta folwarków Dyksonówka i Podwale, wydzielono kilkuhektarową działkę przeznaczona na strzelnicę i ogród miejski. Na terenie otrzymanym w 1866 roku od Rady Miejskiej, Towarzystwo Strzeleckie zbudowało swoją siedzibę i obwałowaną strzelnicę, której zarys widoczny jest do dziś. Na pozostałej części działki założono park, zwany od początku „strzeleckim”. Autorem jego modernistycznego projektu był Antoni Schmidt. W parku w 1879 roku wybudowano oranżerię jego projektu, a w 1884 roku altanę. Park podzielony był na dwie części, część spacerową od wschodu oraz gospodarczą od zachodu. Część gospodarcza składała się z ogrodu warzywnego (obecnie ogródek jordanowski) i pomologicznego, czyli szkółek drzew owocowych i ozdobnych (obecnie stok powyżej ogródka jordanowskiego).

Najokazalszym obiektem jest tu neogotycki pałacyk Towarzystwa Strzeleckiego z 1866 roku, dziś siedziba Galerii Miejskiej BWA. Stojący obok budynek w stylu secesji wiedeńskiej to dom ogrodnika miejskiego. Jego budowę ukończono w 1907 roku. W 1912 roku na klombie na szczycie wzniesienia ustawiono fontannę z figurą bogini Hebe i czterema lwami. W 1912 roku w jej pobliżu postawiono kurant wodny, dzieło J. A. Miperta, w formie kolumny z naczyniem na wodę. W 1913 roku część gospodarczą parku zagospodarowano na ogródek jordanowski.

Najbardziej znanym obiektem w parku oraz jedną z wizytówek miasta, jest mauzoleum Józefa Bema z urną z prochami generała umieszczoną w sarkofagu, wzniesione w latach 1927–1928 na środku parkowego stawu, według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza.

W 1927 roku park ogrodzono monumentalną bramą. Jest to duży obszar zieleni z bardzo starymi drzewami i bogatą fauną. Wśród drzew są pomniki przyrody. Dominującym gatunkiem jest klon, gatunki rodzime (zwyczajny, jawor i polny) i obce (srebrzysty, jesionolistny) oraz rzadki w kraju klon kapadocki. Rosną tu również drzewa z różnych stron świata, takie jak: tulipanowiec amerykański, platan, choina kanadyjska, daglezja, miłorząb japoński i kasztanowiec biały. Niektóre drzewa pochodzą z pierwotnych nasadzeń i mają około 150 lat, jak dęby w alejce wzdłuż ulicy Piłsudskiego. Wytyczono tu również ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną z przystankami przy najciekawszych gatunkach roślin. Ławki stojące wzdłuż alejek i plac zabaw dla dzieci umożliwiają przyjemny odpoczynek.