Kasa wspomagała miejscowy handel, rzemiosło i przemysł, kredytowała inwestycje miejskie i wspierała instytucje społeczne oraz inicjatywy kulturalny. Piętro z salą wynajęło Kółko Przyjaciół Muzyki (od 1901 roku Tarnowskie Towarzystwo Muzyczne) i Towarzystwo Kasynowe. W Sali Lustrzanej odbywały się koncerty i przedstawienia operowe. Jest to budowla skonstruowana z dwu przenikających się brył, w stylu neorenesansowym z bardzo bogatą dekoracją sztukateryjną. Budynek reprezentuje najbardziej okazałych budowli epoki historyzmu i eklektyzmu w Tarnowie. Budynek miał wyjątkowo reprezentacyjny charakter. Pomyślany był jako swoiste centrum finansowe i kulturalne miasta, spełniając tę rolę przez niemal sześćdziesiąt lat, do 1939 roku, choć po wojnie także w tym budynku siedzibę miało kilka instytucji kulturalnych. Warto również wspomnieć, iż obok wejścia do budynku znajduje się tak zwana Ławeczka Poetów, na której można przysiąść obok rzeźb przedstawiających Zbigniewa Herberta, Agnieszkę Osiecką i Jana Brzechwę.