Facebook link
Jesteś tutaj:
Powrót

Cerkiew Narodzenia Bogurodzicy Królowa Górna

Cerkiew Narodzenia Bogurodzicy Królowa Górna

Na wprost drewniana cerkiew z ciemnych desek, z kwadratową wieżą obitą gontem, z pochyłymi ścianami, z izbicą i baniastym hełmem z wieżyczką z sygnaturką. Na dole z dużym, niskim przedsionkiem z otwartymi drzwiami i przed nim trzema schodami. Obok stoi wysoki krzyż. Dalej wysoka nawa z dwoma oknami i za nią szerszy fragment cerkwi. Na dachu nawy i prezbiterium wieżyczki. Na około trawa, alejka z kamieni i wysokie drzewa pod kamiennym ogrodzeniem. W tle łąki, kilka zabudowań i wzgórza z lasami. Niebo zachmurzone.

Królowa Górna 70, 33-334 Kamionka Wielka Region turystyczny: Beskid Sądecki i Niski

tel. +48 184456443
Greckokatolicka cerkiew w typie zachodniołemkowskim, wybudowana została na początku XIX wieku. Po 1947 roku i wysiedleniu Łemków w czasie akcji Wisła, stała się kościołem w rzymskokatolickiej parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Królowej Górnej.

Na terenie dzisiejszej parafii funkcjonowały trzy wyznania: greckokatolickie, prawosławne i rzymskokatolickie. W 1524 roku ludność polska opuściła okolicę, którą w 1544 roku zasiedlili Wołosi, zwanymi Łemkami lub Rusinami. Parafia greckokatolicka w dzisiejszej Królowej Górnej, znanej wtedy jako Królowa Wołoska, później Królowa Ruska, istniała od 1581 roku. Dzisiejszą cerkiew wybudowano w 1814 roku na miejscu poprzedniej z XVII lub XVIII wieku, z której prawdopodobnie pochodzi wieża. W 1889 roku Stanisław Wyspiański i Józef Mehofer sporządzili szkice cerkwi i rysunki ikon. Łemkowie zamieszkiwali wieś do wysiedleń w 1947 roku w ramach Akcji Wisła.

To drewniana świątynia konstrukcji zrębowej, jednonawowa, dwudzielna, z parą symetrycznych kaplic o charakterze transeptu i zamkniętym dwubocznie prezbiterium z zakrystią oraz kwadratową, izbicową wieżą konstrukcji słupowej o pochyłych ścianach otoczonych zachatą. W wieży, przykrytej namiotowym dachem z cebulastym hełmem, pseudolatarnią i makowiczką, wiszą dwa dzwony z 1924 roku. Dół ścian oszalowany jest pionowymi deskami, góra pokryta gontem. Dach nad nawą i prezbiterium jest dwuspadowy, jednokalenicowy z ośmiobocznymi wieżyczkami, pozornymi lataniami i cebulastymi zwieńczeniami. Dachy nad kaplicami są trójpołaciowe, kalenicowe z cebulastymi kopułkami.

We wnętrzu płaskie stropy i ściany zdobi pocerkiewna, neobarokowa polichromia z 1942 roku. Barokowo-klasycystyczny ikonostas z elementami z XVIII wieku, wykonano w XIX wieku i uzupełniono po 1945 roku. W ołtarzu głównym o charakterze konfesji, składającym się z podstawy z XIX wieku i nastawy XVIII wieku, znajduje się ikona Matki Bożej Orantki w bogatej sukience, a w dwóch ołtarzach bocznych ikony świętych Cyryla i Metodego oraz świętych Włodzimierza i Olgi. Z XVII wieku pochodzi kropielnica w stylu ludowego gotyku, drugą wykonano w 1769 roku.

Na poddaszu bytuje nieduża kolonia nietoperzy podkowców małych. Cerkiew otacza niski, kamienny murek.

Cerkiew wpisano na listę zabytków w 1964. Została włączona do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.


Powiązane treści