Wieś powstała z połączenia dwóch osad, starszej z początku XIV wieku i młodszej założonej w 1335 roku przez królową Jadwigę. Nie jest znana dokładna data budowy kościoła ani jego fundator, przypuszczalnie obecny postawiono na miejscu starszego kościoła z XIV wieku. Ale równie dobrze przebudowano pierwszą świątynią parafii istniejącej przed 1325 rokiem. Obecny kształt kościoła pochodzi z XV wieku, i według tradycji postawiono go z fundacji królowej Bony. W 1619 roku dobudowano wieżę. W 2009 roku w świątyni prowadzono prace konserwatorskie.

Ta niewielka budowla z drewnianych bali o konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowana deskami, składa się z prawie kwadratowej nawy, zamkniętego trójbocznie prezbiterium z zakrystią i niskiej, słupowej wieży. Cały kościół kryje wspólny, stromy dach wielopołaciowy.

Budynek z zewnątrz niepozorny, zachwyca niezwykłym wnętrzem krytym stropem płaskim z zaskrzynieniami. Ściany zdobi późnorenesansowa polichromia figuralna z 1629 roku, najlepiej zachowana w prezbiterium, ze scenami Męki Pańskiej, aniołami i apostołami oraz starsze malowidła patronowe z okresu powstania świątyni. W oknie prezbiterium widać kopię gotyckiego witraża Madonny Apokaliptycznej z pierwszej połowy XV wieku, której oryginał przeniesiono do Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie. W nawie zachowały się dwa gotyckie portale z XV wieku zwieńczone łukami wyciętymi w trójliście. W ostrołukowej arkadzie tęczowej umieszczono rzeźby grupy Ukrzyżowania z XIV i XV wieku. Z XVII–XVIII wieku pochodzą barokowe ołtarz, główny i boczne, oraz ambona i organy.

Na przykościelnym cmentarzu znajdują się nieliczne, kamienne nagrobki XVIII wieku.

Kościół znajduje się na Szlak Architektury Drewnianej – światowe dziedzictwo w Małopolsce