To kościół konstrukcji zrębowej, jednonawowy, trójdzielny, o ścianach oszalowanych deskami. Do zamkniętego prostokątnie prezbiterium przylega zakrystia. Nawa sąsiaduje z czworoboczną kaplicą z 1866 roku. Prezbiterium i nawę kryje gontowy dach jednokalenicowy, dwuspadowy z neogotycką wieżyczkę na sygnaturkę z 1877 roku. Nad kościołem góruje wieża z XVII wieku, zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Całą świątynię otaczają otwarte soboty (podcienia wsparte na słupach i przykryte jednospadowym dachem, otaczające kościoły). We wnętrzu zachowały się dwa gotyckie, ostrołukowe portale przechodzące w łuk zwany oślim grzbietem, z ornamentem i pozostałościami  polichromii z XVI wieku. W późnobarokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz z gotyckiego tryptyku z XVI wieku. Z XVIII wieku pochodzą dwa barokowe ołtarze boczne oraz dwa rokokowe ołtarze w kaplicy, ambona i kamienna chrzcielnica. Na belce tęczowej znajduje się deska z ornamentem patronowym, barokowy krucyfiks i drewniane, malowane postacie świętych. Teren przykościelny otacza murek z bramkami nakrytymi gontowymi, baniastymi hełmami.