Facebook link
Jesteś tutaj:
Powrót

Zabytkowy Zespół Parkowo-Dworski Sieniawa

Zabytkowy Zespół Parkowo-Dworski Sieniawa

Za dużym obszarem trawiastym stoi murowany, jasny, jednokondygnacyjny, szeroki budynek Dworu, z dachem pokrytym gontem, z czterema kominami. Po środku drewniany ganek z drzwiami i dwoma oknami, z drewnianym szczytem ozdobionym białymi listewkami, z drewnianą barierką i murowanymi słupkami. Po bokach po trzy prostokątne okna. Po prawej drzewo i fragment drewnianego niskiego budynku. Z tyłu fragmenty budynków w oddali. Za dworem wysokie drzewa bez liści, w tle zalesione wzgórze i bezchmurne niebo.

Sieniawa 302, 34-723 Sieniawa Region turystyczny: Gorce i Beskid Wyspowy

tel. +48 502610832
tel. +48 507249068
Dwór w Sieniawie na Podhalu jest datowany na XVII wiek. Stanowi część zespołu parkowo-dworskiego znajdującego się w pobliżu zabytkowego kościoła świętego Antoniego z Padwy, wybudowanego w 1740 roku przez właściciela Sieniawy Andrzeja Sędzimira jako kaplica dworku. Sam dwór to murowany, parterowy budynek z poddaszem i dachem pokrytym gontem.

Dwór oraz zabudowania gospodarcze powstały na ziemiach należących do sołtysa Sieniawy. Zostały one wykupione w I połowie XVII wieku przez dziedzica Raby Wyżnej – Kaspra Sierakowskiego z Bogusławic. Za jego czasów na niewielkim skrawku ziemi położonym nad stromym brzegiem Raby wzniesiono murowany dworek z kamienia, dach przykryto gontem. W zbiorach archiwum państwowego możemy odnaleźć dokument, w którym szczegółowo opisano majątek dworski w Sieniawie w XVIII wieku. Zgodnie z opisem, na parterze dworu mieściła się sień oraz trzy izby. Z jednej z nich można było przejść do sekretnego pokoju oraz spiżarki.

Znajdowały się tam również: piekarnia, kapuśnica, a także pomieszczenia na cielęta. Na piętrze („górce”) nie było żadnych pomieszczeń mieszkalnych. Wyposażenie dworu było bardzo skromne. W otoczeniu dworu znajdowały się także: browar, piwnica, stodoła oraz obora na trzodę chlewną.
Kolejnym dziedzicem, zamieszkującym dworek w Sieniawie był Andrzej Sędzimir. Dzięki jego inicjatywie wybudowana została kaplica dworska - kościół świętego Antoniego.

Pod koniec XVIII wieku sieniawskie dobra przejął ród Borowskich.
Majątek do 1945 roku należał do rodziny Głowińskich. Podczas niemieckiej okupacji dwór w Sieniawie był miejscem kontaktowym Armii Krajowej w tym I Pułku Strzelców Podhalańskich.
W 1946 roku w wyniku przeprowadzonej reformy rolnej, ziemie podzielone zostały pomiędzy pracowników dworskich. W latach 50 w budynku dworu mieściła się szkoła podstawowa. Wiele lat miesiła się tu spółdzielnia „Przełom”. Wojewódzki Konserwator Zabytków w Nowym Sączu uznał w 1993 roku zespół dworski w Sieniawie za zabytek architektoniczny. Od 2016 roku właścicielami budynku są osoby prywatne. W 2017 roku rozpoczęto rewitalizację dworu, która trwa do dzisiaj.

Zabytkowy Zespół Parkowo Dworski jest już w części udostępniany dla społeczeństwa kultywując tradycje staropolskie oraz włączając społeczność lokalną oraz stowarzyszenia, szkoły  i twórców ludowych pod hasłem "WSZYSCY DLA DZIEDZICTWA ".


Powiązane treści