Cerkiew wybudowano prawdopodobnie w 1868 roku, co potwierdza data wyryta nad drzwiami babińca, ale niektóre części są wcześniejsze i pochodzą ze świątyni z około 1771 roku. Po 1947 roku wysiedlono mieszkających we wsi Łemków, którzy po 1955 roku zbiorowo powrócili do swych domów, co na tym terenie było zjawiskiem odosobnionym. Wraz z nimi wróciła parafia prawosławna i tradycyjny wyrób przedmiotów z drewna, w tym drewnianych zabawek. Od tego czasu cerkiew była wielokrotnie remontowana, w latach 1969–1970, pod koniec XX wieku oraz w 2002 i 2019 roku.

To orientowana cerkiew trójdzielna konstrukcji zrębowej o ścianach pokrytych gontem, z nawą z przedsionkiem i węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium z zakrystią. Wieża słupowo-ramowa z babińcem ma pochyłe ściany i nadwieszoną izbicę. Dachy są kryte blachą, nad nawą namiotowy, nad prezbiterium wielopołaciowy, kalenicowy, nad częścią babińca dwuspadowy. Dół połaci dachowych jest załamany uskokowo, dachy i hełm wieży wieńczą wieżyczki ze ślepymi latarniami i kutymi krzyżami.

W prezbiterium i nawie stropy są płaskie z fasetą, w babińcu płaskie. Z lat 1904–1905 pochodzi kompletny, klasycystyczny ikonostas, dzieło Jana Jakubowskiego oraz polichromie, na stropach figuralne, na ścianach architektoniczne imitujące marmurowe pilastry i kolumny. W prezbiterium znajduje się barokowy ołtarz główny z baldachimem i tabernakulum z początku XIX wieku, w nawie barokowe ołtarze boczne z XVIII wieku. Na ścianach wiszą ikony z baro-kowego niemal kompletnego ikonostasu z XVIII wieku, wykonane w muszyńskich warsztatach. Ikony namiestne Chrystusa Nauczającego w prezbiterium, świętego Łukasza w nawie i świętego Mikołaja w babińcu pochodzą ze starszego ikonostasu z 1660 roku.

Teren cerkwi otacza drewniane ogrodzenie z bramką. Na stoku wzgórza powyżej świątyni znajduje się wiejski cmentarz z zachowanymi kamiennymi nagrobkami z początku XX wieku.