Cerkiew wzniesiono w 1779 roku na miejscu wcześniejszej, spalonej w 1777 roku w czasie walk konfederatów barskich z wojskami rosyjskimi. Przebudowano ją w 1874 roku. Gruntowny remont z lat 2019–2020 przywrócił cerkwi dawny wygląd.

To drewniana cerkiew typu zachodniołemkowskiego, orientowana, pierwotnie o konstrukcji trójdzielnej, dziś jest budowlą dwudzielną o konstrukcji zrębowej. W 1910 roku nawę powiększono o przedsionek. Cerkiew kryją dachy łamane z baniastymi hełmami. W czasie renowacji ściany zewnętrzne obito gontem, zrekonstruowano schody i bramę wejściową, odnowiono stolarkę okienną i podłogi. Zagospodarowano też teren przycerkiewny.

Wnętrze, częściowo przebudowane na początku XX wieku, pokrywa neogotycka polichromia figuralna, ornamentalna i architektoniczna z lat 1912–1913, z elementami starszymi, poddana renowacji w 2020 roku. Wyposażenie pochodzi z XVIII i XIX wieku. W późnobarokowym ikonostasie z XVIII wieku zachował się kompletny ikonostas. W barokowym ołtarzu bocznym z XVIII wieku wisi ikona Matki Bożej. Uwagę zwracają chorągwie procesyjne. Na zewnątrz znajduje się tablica pamiątkowa z 1997 roku, umieszczona w pięćdziesiątą rocznicę wysiedleńczej Akcji Wisła.

Zabytek znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej w Małopolsce.