Piorunka założona w 1634 roku jest jedną z najpóźniej lokowanych łemkowskich wsi. Cerkiew należąca do parafii w Brunarach stanęła tu w pierwszej połowie XVII wieku. Dzisiejszą, drewnianą świątynię wzniesiono w 1798 roku, a przebudowano w 1909 roku.

Jest to budowla konstrukcji zrębowej, trójdzielna z kwadratowym prezbiterium, nawą i słupowo-ramową wieżą z nadwieszoną izbicą, szalowaną deskami i obejmującą babiniec. Pozostałe ściany są pokryte gontem. Przedsionek, nawa i prezbiterium mają różną szerokość. Namiotowe dachy kryte blachą wieńczą trzy baniaste hełmy. W czasie przebudowy w 1909 roku w cerkwi zmieniono kształt okien.

We wnętrzu, krytym sklepieniem zwierciadlanym, zachowało się bogate cerkiewne wyposażenie. Ściany i sklepienia zdobią polichromie z 1930 roku. W prawie oryginalnym rokokowym, drewnianym ikonostasie, pochodzącym z wcześniejszej świątyni z przełomu XVII i XVIII wieku, znajdują się ikony z różnych okresów, w tym trzy którymi zastąpiono skradzione wizerunki. Najciekawsza i niezwykle rzadka jest ikona przedstawiająca łemkowskiego pasterza na tle gór. Może to być wizerunek Chrystusa Dobrego Pasterza lub rodzajowa scena świecka namalowana przez ludowego artystę. W nawie stoją dwa późnobarokowe ołtarzyki boczne z początku XVIII wieku.

Cerkiew, drewnianą dzwonnicę i stary cmentarz otacza kamienny murek.

Cerkiew znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej